“MANYAPU MALU”
Cupak panuah gantang balanjuang
Nyampang basuo saliter indak
Indak doh salah sarueh batuang
Badan mang gantang nan kurang bijak
Bukan doh indak amuah di tarah
Mangko di tabeh juo nan jadi
Bukan doh indak amuah di tagah
Bukan pulo dek kareh hati
Tapi lah ka sifat dek manusiako
Sulik marubah nan biaso
Maso ketek ta anjo-anjo
Lah gadang tarubah tido
Raso lai pareso hilang
Bana ado picayo indak
Di tunjuak i ma ngarengkang
Awak nan santiang kecek awak
Di baco sifat jo kurenah
Laku parangai kok di tiliak
Banyak manabang baliak awah
Dek tadoroang mangaku cadiak
Indak arif badan cilako
Talampau arif ta aniayo
Ba itu kato urang tuo
Sampai kini bapakai juo
Alang tukang binaso kayu
Alang malin binaso kitab
Alang baraja jo baguru
Alamat hilang sopan jo adab
Tapi paralu kito tau
Banyak bantuak nyo nan ndak tau
Bukan karano indak tau
Tapi dek indak amuah tau
Sadonyo urang mungkin tau
Kalau kito tu indak tau
Cuma acok kito ndak tau
Kalau kitotu nan indak tau
Dek sabab karano itu
Maaf ka kawan sarato guru
Nan alah mambari tau
Tanpa harus mambari malu
Nan mancameh dalam kalbu
Ibarat sa urang minantu
Katiko maso pangantin baru
Nak manyanangkan mintuo jo ibu
Ingin mambuek pangek paku
Gulai cubadak gulai paru
Indak manuruik an resep di buku
Kurang jaleh resep nan baku
Nan ado hawa jo nafasu
Dek harok mandapek ampu
Indak tapikia teori maramu
Talabiah takurang ma agiah bumbu
Lah abih rantiang jo kayu
Lah tandeh baro jadi abu
Baa nak garang api di tungku
Kadang muko lah bantuak hantu
Lah abih tanago jo wakatu
Nak manyanangkan alek jamu
Urang ma ngicok sambia lalu
Man capak sambia manggarutu
Timbua bimbang tabik ragu
Datang gagok tibo gagu
Lah barasian cando si bisu
Rumah tampak jalan ndak tau
Namun sungguahpun ba itu
Bialah kafilah nak balalu
Biakan anjiang di baliak pintu
Sambia ma ngakeh-kakeh batu
Di cubo duduak ba manggu
Ditopang tangan ka dagu
Di lutuik latak an siku
Ma renung ke Nan Satu
Ibarat sabatang bambu
Kok sampai hilang sambilu
Alamat ka mati layu
Hanyo karano angin limbubu
Di angkek kapalo jo bahu
Di barasiah kan hati jo kalbu
Nak tau harus baguru
Walau ka cino manuntuik ilmu
Bak cando kudo dapek sagu
Cando kuciang dapek susu
Bak itiak dalam paraku
Di bae sajo manyudu
Indak ka di idu-idu
Walau mungkin baun inggu
Atau baun kunyik bau
Di anggap sajo itu jamu.
Tarimo kasih ba ribu-ribu
Ka bakeh mamak sarato angku
Pitaruah disimpan dalam saku
Ka diwarihkan ka anak cucu.
Sabagai pa isi wakatu
Daripado bajalan ndak manantu
Ma abihkan tapak sipatu
Ambo sampai carito si badu
Dek indak amuah maniru
Ndak batanyo ka nan tau
Mandanga carito sambia lalu
Samo sajo tibarau jo tabu
Nan ado hanyo sok tau
Akhianyo mambuek malu….
Ambo bari judul sok tau
Kok lai batamu rueh jo buku.
Iko carito tahun 2 ribu, kajadiannyo di kbyoran baru,perumahan elite kelas satu,
Ado kawan namo si badu, asa nyo canduang III suku, bapak datuak mamak pangulu,tasabuik kayo dari dulu, kok disabuik tingkah jo laku, rsonyo lah putuih urek malu, gayanyo sabana borju, muncuang cando dt dalu, awak sajo nan paliang tau,nan lain ongok jo dungu, karajo suko ma adu, adu ayam jo sijantu, yo bana mantiko laku, mangaji maleh sikola ndak mau, tapi ka urang mangaku ngaku, lah lamo tamat S1,padohal utak di puru,
Dulu tingga di pakan baru, manggaleh sarawa jo baju, lah abih rupiah jo uang suku, lah tagadai sawah di kubu, alun juo baisi saku. Akhianyo pindah ka indramayu,karajo di pabrik tarigu, kawin jo si ayu, anak juragan tahu, nan mambuka usaho baru, tingga di pndok labu.
Singkek carito katiko itu, kwn kito si badu, drpado krajo ndak manntu, dimsuakkan krajo dek si uncu,jadi satpam di kabayoran baru, parumahan elite kelas satu,Karajo mam bukak2an pintu, duduak2 di gardu, mancaliak urang nan lalu2. Kok ado nan lain tingkah jo laku.kdang mandok bntuak hantu, maintip urg sdg bacumbu,
Suatu hari di malam rabu, datang urang taburu buru, manangih mangungu ngungu,
Ruponyo surang pambantu, datang tibo mangadu, juragannyo sadang basiteru, sadang batangka ka batinju.
Si badu lansuang mandudu,nyo bae langkah saribu,rumah si juragan nan nyo tuju,
Sasampai disitu, Nampak lah urang manyinsiang baju,sadang mamacik tungkek kayu, nan ciek mangganggam batu, tadanga ciloteh jo garutu.
Ini gara2 babulu, kaga becus menyapu, membuang sampah ga menentu, mambuat got sy jadi buntu,Yang salah bubulu tu. dah jelas ini got aku, yg buang smpah babulu itu…
Sibadu ta manggu manggu. ma angguak angguak co urang gagu, iko pasti ado nan kaliru, harus den slasaikan dulu, spontannyo ba seru. Op op stop dulu. kalian tdk boleh begitu, satu Rt hrs bersatu, sekarang saya sudah tau. yang jadi persoalan itu.
Saya sebagai komandan regu, harus mengambil langkah jitu, ibu ibu harus setuju.
BABULU NDAK BABULU, SEMUA YANG TERLIBAT IKUT AKU……
Nanti dikantor baru tau, semuanya hrs buka baju, saya liat satu persatu…Siapa yg banyak bulu……………tangango arang juragan tu, bantuak urang gagu ,tadanga ciloteh garutu…………..
dasar si padang sok tauuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar